TJERKGAAST - Annerens Tijm (22) uit Tjerkgaast laat haar droom uitkomen. Op de University of Massachusetts is ze sinds eind augustus keepster van het voetbalteam van de Lowell River Hawks. Via een videoverbinding vertelt ze over deze stap.
Tijm doet haar verhaal van achter haar bureau op haar studentenkamer op de campus. Op de achtergrond prijkt de mascotte van haar team op een rood met blauwe vlag. Ze combineert voetballen met studeren en volgt de studie Peace and Conflict – vrede en conflict – tot december zodat ze haar diploma op zak heeft. Helemaal haar studie is het niet: ze is meer van het voetenwerk. ,,Podotherapie past veel beter bij mij’’, vertelt ze. ,,Ik kom er nu achter dat ik daarin verder wil.’’
Voetballen was altijd al haar droom. De oud-inwoonster van Tjerkgaast deed dit niet onverdienstelijk in Nederland: ze speelde vier jaar in de eredivisie van het Nederlands voetbal. SC Heerenveen, PSV en Achilles’29 waren de clubs waarvoor ze het doel verdedigde. ,,Ik ben trots op wat ik tot nu toe heb gepresteerd. Bij PSV heb ik helaas te weinig wedstrijden gespeeld, maar bij Achilles heb ik het laatste jaar uren gemaakt op het veld. Dat was voor mij heel goed. Het was jammer dat de club failliet ging.”
Het idee speelde al sinds de havo. . Na het behalen van haar bachelor Podotherapie besloot ze om de kans te wagen. Ze is blij met haar beslissing. ,,Het vrouwenvoetbal is hier groot. Amerika is regerend wereldkampioen. Het is echt een vrouwenvoetballand. Nee, ik speel nu niet bij de top. Ik wilde het gewoon meemaken. Het is bijzonder dat ik hier ben en dat ik het allemaal mag ervaren.”
Dat de sfeer op het gebied van sport heel anders is, werd voor Tijm al snel duidelijk. ,,Iedereen is hier iets
gekker. Het wordt hier uitbundiger gesupport. Dat geldt voor alle sporten. Mensen maken er een heel dagje uit van. Op de thuiswedstrijden komt veel publiek af, ook van andere sportteams komen mensen ons aanmoedigen. Zelf bezoeken wij ook veel andere wedstrijden. Dat is toch heel anders dan in Nederland. Dat komt denk ik omdat in Nederland het voetbal heel groot is. De andere sporten trekken minder belangstelling. Binnen het voetbal beperk je je ook nog tot één club. Je support bijvoorbeeld SC Heerenveen, maar je gaat niet snel naar een andere sport om aan te moedigen. Dat is hier wel anders.”
Tijm heeft vier jaar in de eredivisie gespeeld. Voor haar was het geen optie om bij het Nederlands elftal te spelen. ,,Dat is een te hoog niveau voor mij. Daar moet je realistisch in zijn. Het gat tussen de eredivisie en het Nederlands elftal is heel groot.” Ontevreden is ze niet. ,,Ik heb verschillende mooie momenten in mijn carrière gehad. Met PSV hebben we twee keer de bekerfinale gehaald. Met Achilles was het hele seizoen heel speciaal. Daar heb ik veel mogen spelen en ben ik veel beter geworden. Als sporter heb je altijd wel mindere momenten, maar daar moet je niet teveel over nadenken. Ik sta liever stil bij de leuke momenten. Mijn toekomst ligt nog open. Ik weet zeker dat ik in de podotherapie verder wil. Sportief gezien weet ik het nog niet. De kans bestaat dat ik niet verder ga spelen in de Eredivisie, maar dat kan ik nog niet uitsluiten. Het is nu nog te vroeg. Ik houd mij daar nu ook nog niet echt mee bezig. Ik hoop voor nu de Engelse taal goed te leren? beheersen. De ervaring heb ik maar mooi. Wat ik hier precies van leer, dat weet ik niet. Het verrijkt mij alleen maar, denk ik.”
