SINT NICOLAASGA – Schrijver Dolf Verroen (87) uit Sint Nicolaasga is in zijn nopjes met het Kinderboekenweekgeschenk, dat hij mocht schrijven. Ook Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) is blij met de keuze voor de schrijver, want nog ooit eerder kreeg de Kinderboekenweek zoveel publiciteit. ,,Dat komt door het boek. De reacties zijn louter positief.”
Verroen zit middenin de drukte van de Kinderboekenweek. Hij rijdt het hele land door om voor te lezen en te vertellen over zijn boek 'Oorlog en vriendschap'. Een verhaal over twee kinderen die in de Tweede Wereldoorlog hun vriendschap moeten opgeven. De ouders van Joop zijn anti-Duitsland en hebben onderduikers, terwijl van de vader en moeder van zijn vriendje Kees wordt gezegd dat ze NSB'ers zijn. ,,Al langer speel ik met het idee om over de oorlog te schrijven. Het opgeven van een vriendschap is lastig voor kinderen. Mijn kindertijd was ook tijdens de Tweede Wereldoorlog, dus ik ken de gevoelens, maar ik heb er nooit zo over geschreven.”
Uitgever Leopold heeft volgens Verroen ,,in de kachel gepookt” om het oorlogsverhaal nu op papier te schrijven. De eerste anderhalve bladzijde liet hij lezen aan zijn echtgenoot Gerard Hemmes. ,,Hij vond het mooi, dus ik heb het naar mijn uitgeefster gestuurd. Die heeft een uitgesproken mening en neemt geen blad voor de mond. Toen gebeurde een soort van wonder. Ze belde mij op dat ze in al haar enthousiasme, tegen de regels van het CPNB in met mijn Duitse uitgever heeft gebeld. 'Dit moet je kopen!', was haar boodschap.” Ook de oosterburen blijken erg enthousiast over het boek. ,,Drie dagen na de Kinderboekenweek ga ik naar de Buchmesse in Frankfurt om over de Duitse vertaling te vertellen.”
Ondanks dat de pennenvrucht voor kinderen is geschreven, wilde Verroen zich niet beperken tot de kinderwereld. ,,Eigenlijk was mijn doel om iets tijdloos schrijven. Een boek dat zelfs voor volwassenen leuk en spannend is om te lezen. In Frankfurt geef ik onder andere een lezing op een gymnasium. Ook deze veertien en vijftienjarigen vinden het verhaal erg mooi.”
Het thema van de Kinderboekenweek is 'Opa's en oma's'. Het CPNB gaf Dolf Verroen de vrijheid om daar van af te wijken. ,,Het onderwerp spreekt mij niet aan. Zelf heb ik eigenlijk nooit grootouders gehad. Alleen een oma. Een eigengereid en eigenwijs vrouwtje, dat niet van kinderen hield. Toch is ze wel inspiratie geweest voor andere boeken.” De Sint Nykster schrijver, die vijf jaar geleden al eens een prentenboek voor de CPNB mocht maken, weet dat de verwachtingen voor het 'geschenk' hoog zijn. ,,De reacties op boeken in het verleden waren niet altijd even positief. Je moet oppassen dat er niet iets geforceerd komt te liggen. Ik heb het geluk dat iedereen het boek waardeert.”
Meer dan honderd kinderboeken heeft Verroen inmiddels geschreven. Driemaal won hij de Zilveren Griffel. Het Kinderboekenweekgeschenk is in de ogen van de Sint Nykster het hoogste wat je als schrijver kunt bereiken. Helemaal omdat er 350.000 exemplaren van worden gedrukt. ,,Door de economische crisis is boekenverkoop drastisch gedaald. Waar vroeger de beginoplage achtduizend was, is dat nu tweeduizend. Het is dus een eer als je wordt gevraagd om het populaire Kinderboekenweekgeschenk te schrijven. De uitnodiging kwam onverwacht. Waarom zouden ze een schrijver van mijn leeftijd vragen?”
Journalisten van bijna alle landelijke en regionale dagbladen hebben Verroen inmiddels over het boek geïnterviewd. De Kinderboekentournee waarmee hij momenteel door het land reist is bijzonder, maar kers op de taart is de activiteit op vrijdag 14 oktober. In eigen dorp gaat hij met de drie basisscholen aan de slag. Samen met de kinderen wordt een verhaal bedacht, waar Verroen een boekje van maakt. 's Middags wordt dat aan de bewoners van Doniahiem voorgelezen.
Na alle drukte neemt Verroen tijd om tot rust te komen. ,,Dolgraag zou ik een boek schrijven met Charlotte Dematons, die de illustraties voor 'Oorlog en vriendschap' maakte. Wij hopen beide dat het ooit tot een samenwerking komt. Ook ben ik nog steeds bezig met een boek over herinneringen aan schrijvers, dat ik moet afmaken. Om een goed verhaal te schrijven heb ik toch een zekere rust nodig. In een drukke periode met veel indrukken gaat het niet vanzelf. Geen verplichtingen en voldoende tijd voor kleine ontmoetingen bij een wandeling naar de winkel, dan schrijf ik het beste.”
(Foto's: CPNB/Martijn van de Griendt)
