Achtergrond

SINT NICOLAASGA – De 68ste allegorische optocht is een bundeling van verhalen die door de straten van Sint Nicolaasga rolt. De rode draad is bij iedere bouwer en ieder jaar gelijk. Maandenlang worden met passie en overgave bergen met werk verstouwd om op de eerste donderdag van september een praalwagen op de weg te krijgen, waar het publiek naar bewondering naar kijkt. Het plot is overal anders en verklaart de enorme emoties die vrijkomen bij het winnen van een prijs.

Als de weersvoorspellingen voldoende zijn besproken, gaat het gesprek op straat al snel over de KPJ. Op het terrein van Jos de Ree Autoschade is in een tent en achter een gevel van kuubskisten gewerkt aan een enorme duikboot. Op het laatste moment slaat bij de bouwers de twijfel toe. Kan het enorme gevaarte überhaupt wel door de bocht? Halsoverkop wordt er een proefronde gereden. Anderhalf uur voor dat de stoet met twaalf grote en negen kleine wagens in gang wordt getrokken, toont chauffeur Maurice Keulen al zijn stuurmanskunsten op ‘t Plein. Die haakse bocht is de bottleneck. Haalt de duikboot de bocht niet, dan eindigt het sprookje van de KPJ voortijdig in een nachtmerrie.

Met twee keer steken, lukt het Keulen om met de duikboot de bocht te maken. Zijn hart, en met hem die van de andere jonge bouwers van de KPJ, maakt een sprongetje. Iedereen kan straks genieten van de creatie, die met verschillende taferelen het leven op een onderzeeër uitbeeld. Een kantelconstructie zorgt er voor dat het gevaarte ook daadwerkelijk een duik maakt. Deelname aan de 68ste optocht hing even aan een zijde draadje, maar de plotwending verklaart wel de enorme blijdschap op het moment dat VVV-voorzitter Edith Galama bij de jongeren de grote beker voor de eerste publieksprijs omhoog houdt. Ook zij kan een glimlach niet bedwingen als ze de uitbarsting van ontlading bij de groep ziet. Als klap op de vuurpijl is ook de jury uitermate positief in haar beoordeling en mag er op zaterdag opnieuw worden gejuicht.

Voor inspiratie is het niet alleen de KPJ die haar blik op het water heeft gericht. De fantasie van de bouwers van buurtvereniging Oan ‘t Spoar slaat op hol als ze naar de Tsjûkemar kijken. Ze schrijven een eigen geschiedenis met een vergaan schip en laten het publiek niet alleen kijken maar ook huiveren van de taferelen. De extreme weersomstandigheden vormen ook de basis van de Hovercraft van CBS De Paedwizer. De kinderen zitten in het moderne schip en zorgen er zelf voor dat er lucht onderdoor wordt gepompt. Ook spelen ze dat de propeller moet worden aangedreven en er de nodige reparaties moeten worden verricht.

Van het ruige weer is het een kleine stap naar het kleurrijke tafereel met dieren en planten onder de waterspiegel. Buurtvereniging Op en om ‘e Rijlst verbeeldt een koraalrif. Het publiek beloont de praalwagen met de derde publieksprijs. De jury zet de fantasierijke onderwaterwereld zelfs op een tweede plaats. De wonderen in de natuur brachten de bouwers van OBS De Beuk op het idee om een insectenhotel te bouwen. Het mogelijk laatste bouwwerk van de Sint Nykster basisschool verschilt in niets met een origineel insectenhotel. Het spel eromheen streelt de fantasie. Insecten die inchecken, met koffertjes aan komen lopen en zelfs trouwen.

De luxe van een insectenhotel is weer totaal anders in vergelijking met het exclusieve van de luxueuze trein The Deccan Odessy van buurtvereniging De Grietman. Met allerlei Indische vertoningen wordt de toeschouwer even uit Sint Nicolaasga weggetrokken en op een reis door het Aziatische continent gezet. De dunne lijn tussen werkelijkheid en droombeelden worden ook door de DVO aangeroerd. De schijnwerkelijkheid van sciencefiction wordt uitgebeeld op een wijze waarbij je zou denken dat zo’n toekomstbeeld niet ver weg is. Toch worden we door buurtvereniging De Fûgeldobbe even met de neus op de feiten gedrukt. Met ‘Zoveel te doen’ wordt een boodschap gegeven aan de mensen die het altijd druk hebben. Zonder mensen die tijd maken om vrijwilligerswerk te doen, is bijvoorbeeld ook een allegorische optocht niet meer levensvatbaar.

De kerngedachte achter de wagen van De Fûgeldobbe is voor de Lemmerweg aanleiding geweest om de handen uit de mouwen te steken. Na tien jaar van afwezigheid is er weer een grote groep met enthousiastelingen, die de handen uit de mouwen steekt. Met de slotscène uit Les Miserables maakt de buurt in ieder geval een verpletterende comeback. Het publiek beloont de terugkeer zelfs met de tweede publieksprijs. Een knallende vertoning is ook de wagen van Bouwen Houtring. Petje af voor de kleurrijke vaten, opspattend magnesium en vooral het perfect synchrone drumwerk. Uitgaan van eigen krachten doet ook buurtvereniging De Gaastweg. De culinaire talenten van de buurt openen eenmalig een restaurant waar in een sfeervolle entourage echte burgers worden geserveerd. De leerlingen van It Klimmerblêd verzorgen het toetje, met een eigen rondrijdende ijsjesfabriek. Een heuse massaproductie, die niet onderdoet voor de echte onderneming een paar straten verderop.

De kleine wagens verdienen veel meer dan een voetnoot in het script van de 68ste allegorische optocht. Het niveau lijkt ieder jaar te stijgen. Enthousiasme en creativiteit spatten van alle deelnemers af. En dat is bewonderenswaardig want dit is de generatie die in de toekomst nieuwe verhalen met verrassende plotwendingen gaat schrijven.

(Foto's: De Zakenman)