SINT NICOLAASGA – Twintig jaar leggen Hans (59) en Bernadette (58) Booy ziel en zaligheid in het runnen van Het Zalencentrum in Sint Nicolaasga. ,,As de minsken mar in leuke jûn ha”, is voor het echtpaar altijd de belangrijkste drijfveer. Ook bij het jubileumfeest op 30 maart willen ze niet zelf, maar de gasten in de schijnwerper zetten. ,,Jim kommen is foar ús de blommen.”
Het Zalencentrum heeft een belangrijke functie in de bijzonder actieve Sint Nykster samenleving. Kaarten, biljarten, zingen, dansen, acteren. Verschillende verenigingen hebben een vaste plek en de leden verkiezen de bar voor de onmisbare ‘derde helft’. Van de emoties, die loskomen als het koffertje met de uitslag van de jaarlijkse allegorische optocht binnenkomt, tot het verdriet van nabestaanden bij een rouwdienst van een verloren geliefde. Het vindt allemaal plaats in Het Zalencentrum. ,,Sint Nyk is in unyk doarp en Het Zalencenturm is faaks it middelpunt”, vertelt Bernadette Booy trots. ,,Ik sis wolris dat wy de moaiste baan fan Sint Nyk hawwe. Dat mien ik oprjocht. It is wol hurd wurkjen, mar de foldwaning is safolle mear wurdich dan omset”, vult Hans Booy aan.
Twintig jaar geleden nam het echtpaar het stokje over van Erik en Jolanda Siemonsma. Bernadette maakte al deel uit van het personeel. Hans was nog zelfstandig stratenmaker, maar kwam als handige techneut en hulp op drukke momenten steeds vaker in Het Zalencentrum. ,,Sa groeie jo der stadich oan yn.” Toen de Siemonsma’s voor het gezin kozen en vroegen of Hans en Bernadette Booy er in wilden stappen, moesten de Sint Nyksters er wel even over nadenken. ,,Mar we ha wol besluten om de útdaging oan te gean. Der wie genôch potinsje.” Bernadette Booy haakt er op in. ,,Wy lizze de latte foar ús sels wol altiten heech. We wolle fan alles wat meitsje. As it om konsert of jierdei giet, jo kinne it mar ien kear dwaan. Dus geane we der altiten foar twahûndert persint foar. Dêryn spilet it persoaniel ek in wichtige rol. Sûnder harren hiene we it net oprêden.”
Het Zalencentrum begon ooit als parochiehuis van de katholieke kerk. In de tijd van verzuiling en zwartwitfoto’s was de koster de uitbater. Hij zorgde voor de koffie na de dienst en stelde de ruimte beschikbaar voor bijvoorbeeld de dansavonden van de katholieken. Omdat het financiële plaatje steeds belangrijker werd en de koster toch een minder commerciële insteek heeft, werd gekozen voor een pachtconstructie met een uitbater. ,,We pachte no krekt as ús foargongers in kasko gebou. Fierders is alles wat der yn sit fan ús. Sa ha wy ek ús eigen stimpel drukke kind”, vertelt Hans Booy, ,,Het Zalencentrum is gjin doarpshûs, want dêr is betelle persoaniel. It is kommersjeel, mar oan de oare kant wol in spil yn it doarp. Wy skeppe as útbaters de foarwaarden. Dêryn moatte jo ek net te strak wêze, want dan goaie jo drompels op. Oan de oare kant binne regels wol fan belang. Yn it ferline namen ferienings wolris harren eigen koeke mei. Dat kin net mear, want dan binne jo der allinnich noch foar de krommels.”
Al een paar jaar na de overname kwamen Hans en Bernadette Booy tot de conclusie dat een grondige verbouwing noodzakelijk was. ,,By in fergadering moasten we altiten bûtenom mei kofje en thee. Sa’n situaasje wurdt al snel ûnwurkber.”. Routing, isolatie, energieverbruik en brandveiligheid waren zaken die moesten worden opgepakt. Ook regels voor geluid werden steeds strenger. Toch duurde het nog jaren voordat er daadwerkelijk kon worden gebouwd. Een zwarte bladzijde in de geschiedenis van met name Stichting Parochiehuis was het moment het bestuur onder druk van de gemeente moest opstappen. Uiteindelijk stonden de seinen op groen. Verschillende plannen passeerden de revue. Zelfs een complete sloop en nieuwbouw met verschillende woonlagen kwamen op tafel. ,,Dan heakje wy ôf, ha we doe sein. Jo moatte net beheind wurde yn it organisearjen fan in rockkonsert of in feestlike âlderjûn. Boppedat bringt dit gebou ek in stikje skiednis mei. Sint Nyksters herinnerje dit plak fan rou, trou en berte.”
Hans Booy heeft zelf een groot aandeel gehad in de nieuwe opzet van Het Zalencentrum. ,,Doe’t de arsjitekt binnenstapte, hat hy my in potlead en notysjeblokje jûn. ‘Tekensto mar hoe it moat’. Fan routing oant kleurstalen ha wy sa ús stimpel drukke kind. Boppedat hiene we fansels ek wurkûnderfining en wisten we dat we foar it betsjinjen fan de ferskate groepen it bêste de keuken sintraal hawwe kinne.” De verbouwing is tien jaar geleden afgerond. Volgens het stel kan het nu nog jaren door. Zelf weten ze dat de eindstreep inmiddels ook in zicht komt. ,,We sitte hjir noch wol efkes, mar net noch tweintich jier.” Er wordt nagedacht over een overname. Wellicht met een samenwerkingsverband, zodat de nieuwe uitbaters goed ingewerkt kunnen worden. ,,Hjir lizze foar de Sint Nyksters fansels in hiel soad herinnerings. Us opfolgers moatte minsken wêze mei yn elts gefal in bytsje horeka-ûnderfining, mar se moatte foaral ek bining ha mei dit doarp.”
Voorlopig houden Hans en Bernadette Booy het nog wel even vol. Dat komt mede door het personeel. Sommige mensen, zoals Tineke Waterlander, werken er al net zolang als het stel zelf. ,,Sûnder harren binne we neat. We ha ek de ôfspraak dat we altiten mei elkoar ôfslute mei in wyntsje, om efkes te evaluearjen. Dat slaan we ek nea oer. Ek al stiet alles tot yn de lette oerkes op z’n kop. Faaks is it dan wol sa dat it persoaniel de rûchste saken oan de kant set, omdat se der somtiden de oare moarns wêr stean moatte as der dan bygelyks om tsien oere in resepsje is. Hans rommet dan faaks alles op. As hy op bêd giet, gean ik wer fjierder. Dat komt moai út, want Hans is in jûnsminsk wylst ik mear yn moarnsminsk bin.” Hans knikt. ,,Sa folje we inoar ek moai oan. Ik bin ek mear fan de hardware. It organisearjen fan konserten, it kontakt mei bands en ik wurkje as in konsjerzje. Bernadette is fan de software. Sy makket buffetten, soarget dat de ferienings tefreden binne, neam mar op.”
Het stel vindt dat de twintig jaar zijn omgevlogen. Verschillende hoogtepunten zijn de revue gepasseerd. ,,It konsert mei de Sint Nykster Blues Brothers tsien jier lien en fan ôfrûne desimber lit sjen wêr jo as lytst doarp grut yn wêze kinne. Sa’n soad talint, dat jout ús ek pikefel. En wy meitsje it op de earste rige mei.” Bernadette knikt instemmend. ,,Ek de survival fan de brânwacht is in hichtepunt. Ik wit noch wol de earste kear. Nimmen wit fansels hoe soks rint. De ferwachting fan de brânwacht wie dat de minksen deawurdich wêze soene en gelyk nei hûs geane soene om te sliepen. No, dat rûn hiel oars. Eltsenien bleau. Om sân oere moarns wie it bier hast op. Yn it ferfolch waard sels it neisitten in survival. Doe ha we sein dat we om njoggen oere, healwei tsienen stoppe. Dan is it moai west, oars hâldt it nea op. Wy ha fansels ek in ferantwurdlikheid. As der om alve oere minsken yn ‘e hage sliepe dan ha we wat net goed dien.”
In twintig jaar is er qua regelgeving veel veranderd. Van de introductie van het rookverbod tot de leeftijdsgrens voor het nuttigen van alcohol. ,,Yn it begjin is dat wol dreech. Sa hearde roken gewoan by bygelyks de biljerttoernoaien. De minsken sykje de grins op, mar we binne in pear kear kontrolearje. We ha eins frij rap in line trokken”, vertelt Hans Booy, ,,No is it net mear foar te stellen dat it hjir jûns blank stie fan de reak. Ek it BOB-barren is no hiel gewoan, wylst yn it ferline minsken nei de tredde helte fan in koarrepetysje gewoan yn de auto stapten. We ha faak genôch minsken nei bygelyks in kaartjûn nei hûs brocht. Sa wit ik noch wol dat in Langwarder frêge of ik syn hûs efkes festhâlde woe, want hy krige de kaai net yn de doar.”
Ook in het gebruik van de zalen veranderde er veel. Toen de stekker uit muziekvereniging de Harmonie ging, kwam dat aanvankelijk ook als een klap voor Het Zalencentrum. Bernadette Booy: ,,Mar jo sjogge dan ek wol wer ferrassende ferskowingen. Sa waard der yn it ferline hast net biljerten. Doe’t wy it oernamen, stiene der neffens my twa âlde tafels yn ‘e kelder te ferstofjen. No is der hast eltse jûn in groep en komme se aanst sels oerdei.” Hans en Bernadette Booy maken zich daarom geen enkele zorgen over de toekomst van Het Zalencentrum. ,,We sille ôfwachtsje wat de takomst bringt, mar sa as it no giet, is it perfekt.”
Ter gelegenheid van het jubileum wordt er op zaterdag 30 maart een concert voor jong en oud georganiseerd, met ‘prijzen van toen’. Voor vijf euro per persoon gaan de kaarten bij Het Zalencentrum en de supermarkt Jumbo in de verkoop. Een deel van de verenigingen krijgt vrijkaarten beschikbaar gesteld. De muziek van de band Memphis gaat van de Beatles over in hedendaagse pop en eindigt in de herkenbare tonen van de jaren 70/80. ,,Dus it echt in jûn wêr heit en soan, mem en dochter swinge kenne.” Het is nadrukkelijk geen receptie. ,,We wolle wat werom jaan oan ús gasten.”
(Foto's: De Zakenman)
