SINT NICOLAASGA – Maeykehiem in Sint Nicolaasga heeft een speciaal plekje in de harten van familie Jelsma uit Sint Nicolaasga. Allemaal zijn ze op een of andere manier al jaren betrokken als vrijwilliger. ,,Eltse kear in krûp of in knuffel. It jout ús sa’n soad wille.”
Het complex aan de Bouwen is eigenlijk een tweede thuis voor de familie Jelsma. En dat terwijl er geen directe bloedverwanten wonen. Het is de dankbaarheid van hun speciale dorpsgenoten, die het zevental al jarenlang ‘warber’ houdt. ,,Wy binne hjir gruttendiels opgroeid fansels. As bern swommen wy yn ‘e fiver yn é bosk en kamen wy oer it terrein. Sint Nyk is ien mei Maeykehiem en oarsom”, vertelt Appie Jelsma.
Zus Coby Annema-Jelsma is inmiddels al meer dan achttien jaar actief. Samen met cliënt Reina Mast fietst ze heel wat kilometers af. ,,Dat is eins begûn doe’t ik de mei gymnastieklessen begûn. Reina mocht in kear helpe en fûn dat sa leuk dat se eltse moandei wol woe. We ha doe ôfsprútsen om dat om de wike te dwaan. Se wenne ears selsstannich en no op it terrein fan Maeykehiem. Dan wurdt it wol wat oars.” Coby verzorgt bovendien volksdansen in het bewegingscentrum en gymlessen met de meer mobiele cliënten in het gymzaaltje in Sint Nyk. ,,Fan it ien komt it oar.”
Haar man Liekle Annema is inmiddels ook een enorm actieve vrijwilliger. ,,Jo geane in kear mei en as der wat barre moat, dan help ik. Sa reitsje jo wol wat mei de ploech bekind. Eltse kear as jo binnen komme, wurde jo as Sinterklaas ûntfongen.” Uiteindelijk is ook Liekle gekoppeld aan een cliënt. ,,Omdat ik doe noch doof wie, moast ik keppele wurde oan ien dy’t net praat. Dat is Bauke wurden. It is wol bysûnder. want hy is de broer fan in tsjinstmaat fan my. Sa binne wy ek wer by inoar kaam. Bauke is gek op fytsen. Dat dogge we ien kear yn de moanne. Dan prate we mei gebaren. Lêst mei de hynstermarathon binne we lâns wol hûndert hynstekarren riden. Dat fynt Bauke geweldich. Hy hat hieltiten de tomme omheech holden”, lacht Liekle.
Coby en Liekle zijn nu op verschillende fronten actief. Zo helpen ze bijvoorbeeld ook met Maeyke’s Café, dat meerdere keren per jaar wordt georganiseerd. De cliënten kunnen dan op een zondagmiddag verzoeknummers aanvragen. Coby en Liekle schenken de koffie. ,,It warber wêzen is ek in soad fan erkenning foar de bewenners, dat se der by hearre. Yn it ferline waarden minsken mei in beheining as ‘gek’ fuortstoppe. Lokkich is dy tiid wol foarby.”
Broers Albert, Appie en Wigle Jelsma verzorgen al jaren ritjes met de busjes van Maeykehiem. Er is inmiddels een soort pool met verschillende chauffeurs, die op de twee beschikbare busjes rijden. ,,Dat ride jo iens yn de trije of fjouwer wiken”, vertelt Appie. Vaak gaan die ritjes naar Heerenveen waar een zo’n acht cliënten aan ‘club’ deelnemen. Daar zijn verschillende activiteiten. ,,Plakke, sjoele, neam mar op”, legt Albert uit. ,,It is tankber om mei dizze minsken te riden.” Wigle lacht. ,,Altiten bukke by fiadukten. Dan falt de rit nei It Hearrenfean wol wat ta, mar as jo nei Dolfinarium, Emmen of Amsterdam ride...”
Hoe Appie Jelsma zo’n zestien jaar geleden op het busje van Maeykehiem is beland, weet hij eigenlijk niet eens meer. ,,Ik bin fêst in kear frêge.” Wiggle reed al eerder als chauffeur voor Samen Onderweg. ,,Dat wie fan doar oant doar. Ek fanút Van der Werff’s Bouwbedrijf die ik dat. Sa bin ik ek hjir foar frêge.” Albert vertelt dat de ritten altijd onvoorspelbaar zijn. ,,En as we omride moatte omdat der in file by It Hearrenfean stiet, dan sitte de minsken hielendal yn ‘e rats.”
De dochter van Appie Jelsma, Susanne, is inmiddels ook al weer jaren actief. Aangestoken door haar familie, zegt ze zelf. ,,Ik bin no assistente fan in bistedokter op ‘e Lemmer, mar it hie ek sa in baan yn de soarch wurde kind. Sa ha ik my dochs opjûn as frijwilliger. Mei myn hûntsje kaam ik faaks lâns om de minsken wat yn beweging te krijen. Ik bin keppele oan Jikke. Sy hat myn leeftiid. Fanôf it begjin hiene wy in klik. We geane dan ien kear yn ‘e safolle tiid mei inoar fytsen of rinnen. Jikke wennet no yn Langwar. Wy ha dêr no ek wol mei de duofyts troch alle strjitjes west, tink ik”, lacht Susanne.
De familie kent eigenlijk iedere bewoner. ,,By de jierdeifeesten komme de belibbenissen hjir op Maeykehiem al hiel rap op tafel”, vertelt Annie Vergouwen-Jelsma. Zij is nu al twee-en-een-half jaar werkzaam op Maeykhiem en geniet iedere dag. ,,Dizze minsken binne eins altiten op skik. ‘Annie krûp’, ‘Annie knuffel’. De doar stiet altiten foar jo iepen. Dizze tankberens is ûnbetelber.” De familie Jelsma ligt op één lijn als het over de toekomst gaat. ,,De bewenners bliuwe ús hjir foarlopich noch wol efkes sjen.”
De achtergrondverhalen ter ere van het jubileum van Maeykehiem worden beschikbaar gesteld door Nota Smederij, Jumbo Altenburg, Autobedrijf Theo de Winter en R.S. Jonkman Administratiekantoor.
