TJERKGAAST – De 15-jarige Jelmer en zijn 11-jarige zusje Fardau de Ree uit Tjerkgaast houden van snelheid. Beide vinden ze grasbaanracen het mooiste onderdeel van motorcross. De prijskasten van de twee beginnen inmiddels redelijk uit te puilen en zowel Jelmer als Fardau hebben nog kans om Nederlands kampioen te worden. ,,Dat is foar ús dit seizoen wol in doel.”
,,Ik besykje al wat tichteby him te kommen”, lacht Fardau met een schuinoog op haar broer gericht, ,,Ien kear hie 'k him hast te pakken by de start. It skeelde net in soad of ik hie 'm ferslein.” ,,Dat wie mar ien kear”, verdedigt Jelmer meteen met een kleine lach. De onderlinge 'competitie' geeft de gedrevenheid van de jonge Tjerkgaasters weer. Zowel Jelmer als Fardau azen momenteel op de Nederlandse titel grasbaanrace. Fardau in de 65cc, Jelmer in de 125cc. ,,It springen oer de heuvelkes op sân is wol moai, mar krappe bochtsjes ha ik net sa'n soad mei.” Fardau is het met haar broer eens. ,,Jou my de Nutsbaan op De Jouwer mar, dat is moai snel parkoers.”
De start is voor beide het geheime wapen. ,,Jo moatte hiel focust wêze. Wachtsje op it júste momint. En de reaksjesnelheid moat goed wêze. Wy pakke by de start dan al in foarsprong”, legt Jelmer uit. Hij traint de start regelmatig, ook wel met zijn zusje. ,,Dat snelle starten sit yn ús.” Ouders Johan en Ingrid moeten echter lachen op de vraag of dat ook voor 's ochtends vroeg geldt. ,,As se út bed komme moatte, is de start net sa rap”, grapt vader Johan de Ree.
Jelmer en Fardau zijn al op vroege leeftijd met het motorcrossen in aanraking gekomen. Omdat er veel land rondom de woonboerderij in Tjerkgaast ligt, schafte de familie een minibike aan. Dat werd al snel een cross-minibike. Zo groeide de liefde langzaam. ,,Boppedat dogge myn neef en nicht ek oan motorkross. Dan mochten wy wolris mei nei in training of wedstriid om te sjen en letter om it ek sels ris in kear te probearjen”, vertelt Jelmer.
Fardau zat eerst op paardrijden, maar koos drie jaar geleden toch voor de snelheid van de crossmotor. ,,Straalgas jaan as wy it springen oefenje of de bochten.” Zij geeft aan dat haar vriendinnetjes de sport eigenlijk maar wat raar vinden. ,,Yn 'e kring op skoalle fertelde ik dat ik yn 't wykein werris earste, twadde of tredde wurden wie. Ik nim ek wol freundinnen mei om te sjen nei in training. Se tinke noch hieltiten dat it in jongenssport is, mar dat is net sa. By de klub op De Jouwer ride we no mei fjouwer famkes fan myn leeftyd.”
De kansen om een wereldtopper te worden, zijn voor meisjes groter dan bij jongens. ,,De famkeswrâld is wol wat lytser, mar ik wit net of ik dat wol wol, hear. Ik gean tink ik leaver sa troch as no.” Jelmer droomt er wel eens van om in de voetsporen te treden van Nederlandse toppers als Jeffrey Herlings. ,,Op gêrs kin ik noch wol wat stappen meitsje, dy wrâld is net sa grut. Foar sân is de kans stikken lytser. Wrâldnivo is mar foar in pear fuortlein. Dan hie ik eins al folle earder dy kar meitsje moatten. Mar dan hie ik no ek net mear thús wenne.”
Voor Jelmer en Fardau is het beoefenen van hun sport op de huidige manier voldoende. Woensdag trainen en in het weekend een wedstrijd, die vaak in het Noorden plaatsvinden. Met de hele familie trekken ze dan naar de wedstrijdlocatie. Met de camper, die werd speciaal voor het motorcrossen aangeschaft. Geen gehaast op de wedstrijddag. ,,En heit wol graach bier hawwe”, grapt Jelmer. Vaak spreken ze met een groepje vanuit Joure af. ,,Wy hawwe altiten dikke wille.”
(Foto's: De Zakenman)
