KRALENDIJK - Renske Jellesma (23) uit Sint Nicolaasga zit de coronacrisis op Bonaire uit. Ze is sinds november vorig jaar kapster in Caribisch Nederland. Eigenlijk zou ze half mei terugvliegen. Voordat de crisis uitbrak, besloot Jellesma om langer te blijven. Nu heeft ze geen andere keuze dan te blijven.
Bonaire heeft inmiddels haar hart gestolen. Voordat Renske Jellesma er aan de slag ging, was ze nog nooit op het eiland geweest. Sterker nog: ze had amper de grenzen van Europa aangeraakt. Toch leek het reizen haar fantastisch. ,,It sit yn’e famylje. Myn suster wennet yn Hongarije, myn neef yn Boston (Amearika), in neef yn Australië en myn omke en tante yn Nei-Seelân. Ik woe ek mear fan’e wrald sjen.”
Via een oud-klasgenote van de kappersopleiding hoorde ze dat Haarstudio Anke's Scissors in Kralendijk kapsters voor de periode van een half jaar aannam. Dat gesprek bleef lang in haar achterhoofd zitten. Renske besloot te solliciteren. ,,It wie wol in bytsje spontaan”, zegt ze, ,,Ik wie noch noait allinnich op fakânsje west en ha earst oefene. Ik ben twa wiken allinnich nei Slovenië west. Dy stiene al plant en wiene in goeie test om te sjen oft ik ûnwennich wurde soe. Dat wie net it gefal gelokkich.” Van heimwee had ze geen last, maar het vertrek van Bonaire was wel spannend. ,,Doe’t alles rûn, tocht ik wol eefkes fan ‘wêr bin oan begûn’, mar ik bin no wol hiel bliid dat ik dien ha.”
Caribisch Nederland was voor Renske Jellesma een bewuste keuze. Het kappersvak is volgens haar vrij makkelijk over de grenzen te beoefen. ,,Ik moat de taal prate en in bytsje de trends fan it lân kenne. Dan giet it bêst goed. Ast mei fregest om in soad ‘black hair’ te knippen, dan wurdt it wol lestich. Dat ha wy net op’e oplieding hân.” Bonaire telt veel Nederlanders. Het gros van de klanten is Europees of Amerikaans. Er is zelfs een handvol Friezen. ,,Ik praat regelmjittich myn memmetaal”, zegt ze met een lach, ,,Dat is wol hiel noflik hear.”
Ondanks dat het ‘noflik’ wonen is, hakt ook op Bonaire de coronacrisis er flink in. Op het eiland zijn, op het moment van schrijven, twee vastgestelde besmettingen. Van een derde persoon wordt het vermoedt. Allen zitten in quarantaine. ,,Minksen komme net fan it eilân ôf. Oan de iene kant jouwt dat in feilich gefoel. Der kin hjir net folle barre. Mar oan de oare kant, stel der bart al wat mei de famylje, dan kin ik der net hinne. Der giet gjin fleantéch en der komme gjin boaten. We kinne hjir net wei. Ast der hiel lang oer nei tinkst, dan wurdt it wol in bytsje aaklik.”
Aan het begin de coronapandemie had Jellesma de impact van het longvirus onderschat. Het Caribische deel van Nederland bleef lang buiten schot. De gevolgen waren voor haar wekenlang niet zichtbaar. ,,Do besefst it oan de iene kant wol, want de ferhalen út Nederlân binne heftich. Mar it wie hjir noch net. Ik koe my der net hiel folle by foarstelle. Dat se de skoallen ticht diene, fûn ik earst mar in gek plan. Ik tocht dat it mar in firus wie. Op in stuit hie ik ek wol troch dat it heftich wie.”
De anderhalve-metersamenleving is ook op het Caribische eiland van toepassing. Op Bonaire zijn de supermarkten wel open, maar veel kleine winkels gesloten. De kapsalon is nog wel geopend. In plaats van vier mensen tegelijkertijd knippen, zijn nu maximaal twee klanten toegestaan. Tussen de klanten door krijgt de zaak elke keer een extra schoonmaakbeurt. ,,We besykje sa hygiënysk mooglik te wurkjen. Dat is alles dat wy kinne dwaan. Wy wurkje no tsien oeren minder en bliuwe iepen salang as it kin. Mochten der mear coronapasjinten by komme, dan sille ek wy ticht moatte. It risiko wurdt dan te grut.” De twee huisgenoten van Renske zitten al een maand werkeloos thuis. Na het vertrek van de laatste toeristen is voor hen als horecapersoneel geen werk meer. De drie slaan zich er samen doorheen. ,,It is in djoer eilân. De luxe dingen dwaan sit er no eefkes net yn. It kin allegear krekt no.”
Dat de coronacrisis over de hele wereld is, vindt ze raar om te beseffen. Sint Nyk en Bonaire zijn hetzelfde. ,,Elk lân hat it, mar allegear op in eigen manier en mei oare maatregels.” Het contact met het thuisfront is voor haar nu heel belangrijk. Jellesma is daarom blij met mogelijkheden zoals videobellen. ,,Dat ik even mei myn mem kletse kin of de bern fan myn suster sjen kin, makket har foar my toch dat ze tichterby binne. Ik bin hiel bliid dat wy in dizze tiid libje. It digitale sosjale libben is in grut foardiel.” Renske is van plan om in september voor twee weken vakantie naar Sint Nyk te komen. Of dat gaat lukken is nog de vraag. ,,Ik wit net wannear oft de earste fleantugen hjir wer komme of wannear dat in boat komt. Ik bin benijd hoe lang ik hjir noch sit.”
Op Bonaire geniet Renske Jellesma wel van vrijheid. Ze vermaakt zich prima op het eiland. ,,Wy kinne hjir noch in soad dingen dwaan. Sa mei ik nei it strân en ik doch nog de dngen dy’t oars bliuwe lizze.” De oud-inwoonster van Sint Nicolaasga bedenkt van alles. Zo heeft ze haar slaapkamermuren koraalrood geverfd en is ze elke dag op het strand te vinden. Ze zoekt naar drijfhout en schelpen om er iets creatiefs mee te doen. ,,Do kinst op mindere plakken fêst sitte”, lacht ze, ,,It is hjir else dei moai waar, rûn de tritich graden. Ik kin nei de see, mei myn fuotten yn it blauwe wetter, genietsje fan de prachtige sinne-ûndergong. As ik hjir myn coronatiid út moat sitte, dan is dat gjin straf.”
(Foto's: Renske Jellesma)
