IDSKENHUIZEN – Dorpshuis De Stjelp in Idskenhuizen heeft vertrouwen in de toekomst. Midden in de coronacrisis investeert de beherende stichting in de toekomst. ,,Want moed verloren, al verloren,” zegt bestuurslid Hendrik Visser.
De Stjelp wordt sinds maart 2020 door vrijwilligers beheerd. Jan en Ria de Jager waren jarenlang het beheerdersechtpaar. Zij namen vorig jaar afscheid. Het bestuur heeft er sindsdien voor gekozen om de ontmoetingsplek zelf met vrijwilligers draaiende te houden. Het zorgt er volgens Visser voor dat mensen meer bij het dorpshuis zijn betrokken. ,,De ynset is foar dyn eigen omjouwing. Dat jout in soad motivaasje.”
Het dorpshuis moet met de huidige lockdown deuren voorlopig nog gesloten houden. Ondanks de coronamaatregelen houdt De Stjelp het hoofd nog boven water. ,,Wy rêde it, mar de reserves slinke.” Het dorpshuis heeft in de eerste coronagolf subsidie van de overheid gekregen. Met de feestdagen hebben de vrijwilligers kerststollen verkocht om de kas te spekken. In de zomer mocht het dorpshuis twee maanden lang op zaterdagavond open. Dat deed een flinke duit in het zakje. ,,Op sneon wie it hjir gesellich. Minsken wisten ús te finen. It is ek moai dat wy in gearwurking mei doarpsbelang en it kafetaria ha. Wy moatte elkoar wat helpe. Oars komst der net”, aldus Visser.
Het bestuur blijft ook in tijden van corona zichzelf vernieuwen. Zo heeft De Stjelp een shuffleboard aangeschaft. Het spel lijkt een beetje op curling, maar dan zonder ijs. Deelnemers schuiven schijven naar de hoogste punten op het bord. De tegenstander kan deze schijven weer uit het vak tikken. ,,Der sit in aardich kompetysjeelemint yn”, zegt Visser.
De Jeu de boule-spelers uit Idskenhuizen ontdekten het spel bij de collega’s in Echtenerbrug. ,,Se wiene sa enthousiast. In pear wiken letter ha wy it sels ek probeard. It docht bliken dat it in aardich spultsje foar jong en âld is, mar it wie behoarlik prizich. Wy tochten net dat it slagje soe.” Bestuurslid Femmy Sybesma zag wel mogelijkheden en gemeente De Fryske Marren bleek bereid om aan het shuffleboard mee te betalen.
De spelers in Idskenhuizen moeten nog wel even wachten voordat ze ermee aan de slag kunnen. Al gaat Visser er een beetje vanuit dat corona dit jaar weer op zijn retour gaat. Ook hij mist de sociale contacten. ,,Gelokkich wenje wy yn in doarp wersto mekoar faaks op strjitte sjochst. De minsken dy’t net sa goed rinne kinne, misse dat wol.” Visser hoopt dat tegen de zomer er weer versoepelingen zijn en dat het dorpshuis weer open kan. ,,It is swier om lang sûnder sosjale kontakten te sitten. Wy binne dy wol wer nedich. As it wer mei, binne wy der klear foar.”
(Foto's De Zakenman)
