Na jaren van krimp krijgt FNV er nieuwe jonge leden bij. Theo Rijpkema (zeventig jaar lid) uit Sint Nicolaasga en Gea Kinderman (zes maanden lid) uit Sumar praten in het dagblad Trouw over hun lidmaatschap en de toekomst van de vakbond.
Theo Rijpkema (85) is al zeventig jaar lid van de vakbond en terwijl hij dat zegt, gaan er direct twee wijsvingers naar de ingelijste oorkonde die hij daarvoor heeft gekregen. “Uit solidariteit”, zegt hij met een fonkeling in zijn ogen.
Beiden werden aangespoord door hun collega’s, vertellen ze. Rijpkema al toen hij veertien jaar was en werd ingewerkt door een oudere timmerman om het vak te leren. “Dit dorp, Sint Nicolaasga, is een bouwvakkersdorp. De ouderen in het vak spoorden de jongelui aan om lid te worden. Bovendien kreeg je vroeger vakantiebonnen. Als je vrij wilde, leverde je die in bij de lokale vakbondsafdeling en die maakte je meteen lid. Niemand durfde dan nee te zeggen”, zegt hij lachend.
De bond heeft een belangrijke rol in zijn leven gespeeld. En dan heeft hij het met name over de plaatselijke katholieke bouwvakkersbond, die later is opgegaan in de brede, landelijke, vakbond zoals we de FNV nu kennen. Hij zag door onderhandelingen van de bond zijn werkweek van 52 uur naar 40 uur gaan, hij kreeg werkkleding en er kwamen vergoedingen.
Hij staat op, rommelt wat in een houten kast en trekt dan een dun zwart boekje uit de bovenste la. Zijn oude contributieboekje. Voor iedere week dat hij in 1961 1 gulden en 33 cent aan de bouwvakarbeidersbond heeft afgedragen, staat er een stempel in.
Meer in Trouw: Gea (25) en Theo (85) geloven in de vakbond. ‘Ze halen de kastanjes voor je uit het vuur’
