DONIAGA – Het reinigen van het melksysteem liep voor melkveehouder Herman Gras (35) uit Doniaga op de ochtend van 14 januari bijna verkeerd af. Gras had het automatische programma al gestart toen er een geelgroene bruisende damp uit het vloeistoffenreservoir opsteeg. De chemische reactie maakte dat Gras hoestend de weg naar buiten moest zoeken.
Brechtsje Gras maakte tegen achten de kinderen Hessel (6), Rudie (5) en Wander (4) klaar voor school toen haar echtgenoot benauwd zijn weg naar binnen baande. ,,Ik bin earst op ‘e stoel sitten gean. Brechtsje mocht fan my noch net de húsdokterbelje. Nei fiif minuten hie ik wol troch dat it net better gie. Djip ynazemje wie net mooglik.”
Het zuur was na de laatste schoonmaakronde in het reservoir blijven zitten. Het toevoegen van het reinigingsmiddel in de volgende ronde wekte de chemische reactie op. ,,Je gaat ervan uit dat het goed gaat. Ik had de pech dat ik de ronde daarvoor zuur had gebruikt. Beide vloeistoffen mag je absoluut niet mengen. Dat weet ik en staat ook duidelijk op de verpakkingen.”
Het automatische reinigingssysteem bestaat uit drie fases met lauw, heet en koud water. Met het hete water van het middelste programmawordt het reinigingsmiddel meegenomen. Het melksysteem wordt na elke melkbeurt gespoeld. Dit gebeurt twee keer per week met zuur en twaalf keer per week met reinigingsmiddel. Gras meet de hoeveelheid zelf met een maatbeker af.
Aangezien de benauwdheid aanhield, belde Brechtsje Gras de huisarts. Daar gingen onmiddellijk alle alarmbellen rinkelen. ,,De dokter wie mear oerstjoer as ik.” Acht brandweerlieden, twee politieagenten en drie ambulancebroeders kwamen naar de Wielewei in Doniaga om eerste hulp te verlenen. In het donker van de ochtend waren de zwaailichten in de verre omtrek te zien. Het zuurstofmasker hielp niet, het vernevelen wel. Gras kreeg een infuus in de arm. ,,De bern siete op ‘e bank mei te sjen. En doe moest ik mei yn ‘e sikeauto. Dat hie ik net ferwachte. Ik tocht: se jouwe mei medisinen en dan is it klear.”
Gras werd met gillende sirenes naar het ziekenhuis in Heerenveen gebracht. ,,Se moesten hurd ride, omdat se net wisten wat yn it lichem barde.” Het ziekenhuispersoneel stond hem al op te wachten. Na een eerste behandeling voelde Gras zich al snel beter. Tegen zeven uur ‘s avonds was hij weer thuis. De benauwdheid hield drie dagen aan.
Twee weken later gaat het goed met de melkveehouder in Doniaga. De ochtend na de gebeurtenis had hij zijn werkzaamheden weer hervat. Mensen vragen hem regelmatig naar de gebeurtenissen. Nuchter antwoordt hij dat er niets meer met hem aan de hand is. Bij moeder Annie Gras zat de schrik er goed in. ,,De swaailjochten hie ik al sjoen doet Brechtsje mei my belde. Se sei dat ik net moest skrikke, mar Herman hie it benaud. It wiene allegear toeters en bellen hjir. Gelokkich is it goed ôfrûn.”
(Foto: Noordoost.nl)
