Zeilscholen hebben sinds 1941 een hele ontwikkeling doorgemaakt. In de zomerserie ‘Frij yn Fryslân’ beschrijft het Friesch Dagblad de opkomst van de belangrijkste vormen van vermaak in de provincie. Een daarvan is zeilschool De Steven in Langweer, een onderdeel van Vinea Zeilscholen, dat in 1959 met zeilkampen startte.
Door de ontzuiling en ontkerkelijking zijn de meeste zeilscholen op kerkelijke of ideologische grondslag verdwenen. De huidige Vinea-zeilscholen in Langweer, Nijhuizum en Oudega (SWF) zijn een voortzetting van het werk van de paters, maar dan zonder de katholieke inslag.
De zeilkampen in de provincie waren van begin af aan populair. En zijn dat nog steeds. Honderden jongeren leren er zeilen en genieten ondertussen van hun vakantie. Wie voor de Tweede Wereldoorlog wilde leren zeilen, was aangewezen op particulier onderricht, een oom of neef die de zeilkunst machtig was en de fijne kneepjes wel wilde overbrengen.
In de loop van de afgelopen decennia hebben houten bootjes hebben plaats gemaakt voor polyester, er is een uniform diplomasysteem gekomen, het cursusaanbod is uitgebreid met snellere boottypen, de gemiddelde leeftijd van de cursisten is sterk verlaagd, de accommodaties zijn gemoderniseerd en aan de zeilinstructeurs worden hoge eisen gesteld. De professionalisering van de bedrijfstak heeft gestalte gekregen in de oprichting van de Commissie Watersport Opleidingen, waarbij nu meer dan twintig Friese zeilscholen zijn aangesloten.
Meer op deze link.
